wolontariusz.org

Telewizyjny program dokumentalny o wolontariuszach z Dolnego Śląska to kilkunastominutowa opowieść, która pozwala zobaczyć, na jak wiele różnych sposobów można pomagać innym.
Program emitowany jest w każdy czwartek o godzinie 17:40 w programie TVP3 Wrocław. Odcinki wcześniejsze można obejrzeć na naszej stronie internetowej – zachęcamy.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/6AP597qOT_g” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Wolontariusze ze świetlicy środowiskowej „Źródełko”, działającej w Parafii św. Jadwigi Śląskiej we Wrocławiu, nie są sztywniakami i kujonami – jak stereotypowo myśli się o tych, którzy pomagają innym. Ksiądz Jarosław Filipiak, opiekun świetlicy i wikary parafii, przyznaje nawet, że zdarzają się wśród nich łobuziaki, choć uważa, że w czasie działania dla innych młodzi ludzie potrafią wykrzesać z siebie niesamowite dobro. Dodaje, że z takimi ludźmi można konie kraść.

Są dobrymi liderami – bez problemu radzą sobie z prowadzeniem zajęć dla dużych grup dzieci, dzielą się swoimi talentami podczas kółek zainteresowań, pomagają w lekcjach. Wspierając innych, rozwijają swoje zdolności – a o to właśnie w życiu chodzi: by być dla innych i by spełniać siebie.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/pB4fn2oPlIM” frameborder=”0″ allowfullscreen]

– Oprócz edukacji, ważne jest wychowanie – mówi Róża Puławska, dyrektor Gimanzjum w Goczałkowie.
I choć przede wszystkim rodzina jest miejscem, w którym powinno się kształtować postawy obywatelskie i społeczne oraz zdolność empatii, jest to także zadaniem szkoły. Jedną z najskuteczniejszych dróg, by pomóc młodym ludziom w nabyciu tych umiejętności, jest wolontariat.

W Goczałkowie uczniowie mogą zaangażować się w działania różnego typu: pomoc w domu seniora, w domu dziecka, w stowarzyszeniach zajmujących się porzuconymi zwierzętami.
Ostatnią inicjatywą było sprzątanie polskich cmentarzy na dawnych Kresach Wschodnich na terenie Ukrainy: we Lwowie i w Gródku Jagiellońskim. Taki wolontariat to także lekcja patriotyzmu i spotkanie z historią.

Ten odcinek programu porusza jeszcze jeden ważny temat: opowiada o konferencji młodzieżowej „Moda na wolontariat? Perspektywy i trudności w rozwoju wolontariatu lokalnego”, która odbyła się 23 maja 2011 roku w Trzebnicy. Celem spotkania, zorganizowanego przez Wrocławskie Centrum Wolontariatu, było pokazanie, że wolontariat jest czymś wartościowym oraz zastanowienie się, jak uniknąć realnych i potencjalnych trudności, by zwiększyć skuteczność działań tych, którzy chcą robić coś dla innych.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/P9X2x2x_Lz4″ frameborder=”0″ allowfullscreen]

Zuzanna Blin traktuje wolontariat jako coś zwyczajnego. To jej styl życia, sposób spędzania wolnego. Podjęła go między innymi po to, by poznać ludzi i tym samym oswoić całkiem obce  i anonimowe miasto, w którym zamieszkała po rozpoczęciu studiów.

– Jestem wolontariuszką. Bycie wolontariuszem to jest fajna funkcja – mówi Zuzanna.  Wspieranie pani Haliny traktuje jako znajomość, a to, że pomaga, jest czymś naturalnym.

Zuza zabiera panią Halinę na lody do galerii handlowej i na spacery. Przed jej pojawieniem się pani Halina trzy lata nie wychodziła z domu.

– Czy zdajesz sobie sprawę, jak bardzo pozytywnie wpłynęłaś na życie pani Haliny, wniosłaś nową jakość? – pyta prowadząca program, Ola Rusiniak.

– Bardzo mi miło – kwituje Zuza te słowa.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/XeEZtkJ8CdQ” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Dosyć masz schematycznego życia, ciągłego pośpiechu, nieustannego braku czasu, nudnej pracy?

Joanna Narajchowska pracowała w korporacji w Trójmieście.  Do Tary przyjechała na miesiąc, na wolontariat. Uznała, że traperskie życie na łonie natury i pomoc zwierzętom to coś dla niej. Podjęła więc ryzyko i dzięki temu jej życie zmieniło się diametralnie. Być może zamieszka w Tarze na zawsze.

Świątek, piątek czy niedziela – wolontariuszy czeka pobudka o świcie. Karmienie koni i wyprowadzanie ich na pastwiska, ale też sprzątanie terenu, łatanie dachów, budowanie płotów – to codzienne obowiązki. Trudna praca? Krzysztof Szynklosz mówi, że przyjemna, głównie ze względu na kontakt z końmi.

Jeśli i dla Ciebie może to być przyjemne, warto wiedzieć, że Fundacja Tara wciąż czeka na wolontariuszy.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/rrv1SGBqIdA” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Ginette i Michele Lemercier w Polsce pracują z niepełnosprawnymi. Pomagają  im w zajęciach manualnych a niepełnosprawni uczą ich polskich słów. W czasie wolontariatu w Młodzieżowym Centrum Leczniczo-Rehabilitacyjnym „Kleks” we Wrocławiu integracja francuskich wolontariuszy i polskich podopiecznych zaszła naturalnie, dzięki wspólnie przeżywanej codzienności. Naturalna też jest tolerancja dla inności – tej narodowej i tej intelektualnej.

Obie strony stanowią dla siebie okno na świat. Ginette i Michele poznają świat. Haiti, Afryka Centralna, Burkina Faso, Komory, Kongo, Polska – te kraje zwiedzili w czasie swej aktywności wolontariackiej.

A jak to wygląda z perspektywy niepełnosprawnych? Jedna z podopiecznych „Kleksa” mówi: „Przychodzi do nas ktoś z innego świata, z tego drugiego. Przychodzą ci, którzy nam pomagają wewnętrznie.  To dla nas ważne. To jest jakby okno. Jakby ściana mogła się otworzyć raz na jakiś czas.”

Niesamowite, prawda?

Wiosna – jest?

Przydział zadań – jest.

I misja. Jest.

Tak oto uzbrojeni: w szpadle, żonkile i ciastka, z piosenką na ustach, dziarskim krokiem wyruszyli – wolontariusze z Gimnazjum nr 34 we Wrocławiu. By wnieść moc, radość i uśmiech pacjentom Hospicjum Bonifratrów im. św. Jana Bożego. Jedyną słabością młodych siłaczy mogły być łzy. Ale o tych Agnieszka Żak, opiekunka Szkolnego Klubu Wolontariusza,  mówi, że są piękne i bać się ich nie należy.

Zobacz uczniów gimnazjum w działaniu. Zobacz, jakie efekty daje podjęty przez nich wysiłek.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/O4F-10A8utk” frameborder=”0″ allowfullscreen]