Wolontaryjny. Wolontariacki. Wolontariuszki. Wolontariusze. A może inaczej?
Wolontariusz – słowo definiowane w Słowniku Języka Polskiego następująco: osoba pracująca gdzieś dobrowolnie, bez wynagrodzenia, zwłaszcza opiekująca się nieuleczalnie chorymi lub niepełnosprawnymi ludźmi. Zanim zyskało tak wielką popularność (warto nadmienić, że słownik z 1983! roku znajdujemy tylko jedną definicję – którą we współczesnym słowniku znajdujemy na miejscu drugim: praktykant pracujący bez wynagrodzenia dla zaznajomienia się z zawodem), w użyciu były inne pojęcia: filantrop, altruista, społecznik. Co one znaczą? Czy któreś ze słów mogłoby stać się zamiennikiem wolontariusza?
Altruista to osoba, która w swoim postępowaniu kieruje się dobrem innych, przeciwnik egoisty, człowiek bezinteresowny. Rdzeń alter pochodzi z języka łacińskiego i oznacza inny, drugi. Zachowania altruistyczne mogą występować zarówno wśród ludzi, jak i wśród zwierząt (wtedy koszty ponoszone przez altruistę są inne).
Podobne jest znaczenie wyrazu filantrop. W języku greckim philanthrōpia znaczy tyle, co dobroczynność, życzliwość. Philantropos to ktoś kochający ludzi. Działanie filantropijne osób lub instytucji jest bezinteresowna i polega na udzielaniu pomocy finansowej lub materialnej potrzebującym.
Słowem, które (chyba?) kojarzy się negatywnie – i dlatego używane jest rzadko – jest społecznik . Słownik Języka Polskiego objaśnia, że to człowiek zajmujący się sprawami społecznymi, bezinteresownie pracujący na rzecz innych.
Treść, którą niosą te słowa, jest bardzo bliska pojęcia wolontariusz, które ustawa o wolontariacie wyjaśnia następująco: Wolontariuszem jest ten, kto dobrowolnie i świadomie oraz bez wynagrodzenia angażuje się w pracę na rzecz osób, organizacji pozarządowych, a także rozmaitych instytucji działających w różnych obszarach społecznych.
Znaczenia podobne, prawda? Mimo to używamy jednego tylko pojęcia i słów od niego pochodnych. A może warto stosować synonimy?