wolontariusz.org

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/fVR9XK2LK6w” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Maliny z ogrodu, domowe wypieki, sałatki à la Marta Gessler i kwiaty. Za każdym razem, gdy jadą w odwiedziny do hospicjum w Będkowie, uczniowie ze Żmigrodu wkładają wiele serca w przygotowania. Tyle krzątaniny i troski, a wszystko po to, by chorzy choć na chwilę zapomnieli o cierpieniu. By uśmiech na ich twarzach gościł choć podczas jednej śpiewanej razem piosenki.

Wolontariat wpływa też na tych, którzy pomagają – współpraca nauczycieli i uczniów buduje dobrą atmosferę w szkole: mniej formalną i bardziej rodzinną. Pozwala pochwalić się talentami innymi, niż naukowe: kulinarnymi, muzycznymi, organizacyjnymi. Pomaga także nabyć ważnych umiejętności  przydatnych w pracy zawodowej: otwartości na dialog czy empatii. O zdobywaniu doświadczenia zawodowego otwarcie mówi Beata Wyrzykowska z Powiatowego Zespołu Szkół w Żmigrodzie, doradca zawodowy: „Wolontariat jest pięknym, altruistycznym sposobem na szukanie pracy.” Uważa, że bezpłatna pomoc innym to ważna informacja dla pracodawców: jeśli ktoś umie uczciwie i z oddaniem pracować za darmo, tym lepiej będzie wykonywał swoje obowiązki za pieniądze.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/iq-5v44H15Y” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Koorydantkorka wolontariatu z Gimanzjum nr 1 we Wrocławiu, Bożena Drab, na pytanie Oli Rusiniak o prywatną definicję wolontariatu wybucha śmiechem i bez wahania mówi, że to szaleństwo. Po sekundzie dodaje, że może to jednak misja?

Nie sposób… nie zgodzić się z tą opinią. Wolontariat jest w pewnym sensie szaleństwem. Robić coś dla innych, bezinteresownie, bez zarobków, rezygnując z wolnego czasu lub komfortu?

Jest też misją. Bo dzięki niemu świat (choć dla jednej konkretnej osoby) staje się odrobinę lepszy. Realizuje się marzenie o społeczeństwie obywatelskim, rośnie zaufanie społeczne.

Wolontariat jest też ryzykiem, które podejmujemy. Ryzykiem zmiany, która może się w nas stać dzięki pomocy innym, dzięki kontaktowi z potrzebującym.

Ale wolontariat to przede wszystkim spotkanie z drugim człowiekiem; spotkanie, które ubogaca obie strony:  uczy samodyscypliny i odpowiedzialności, zaufania, słuchania innych, zrozumienia. Pozwala poznać cudzą wrażliwość i inne spojrzenie na świat.

Zaryzykujesz?

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/hnopyKdK88I” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Natrudzić muszą się nieźle. Nie dość, że chcą pomagać innym, to wcześniej, przez cały rok, trzeba przygotowywać się do wolontariatu: zdobyć wiedzę o miejscu wyjazdu, ludziach i ich kulturze oraz pomóc w szukaniu finansów. Tam, na Syberii, też łatwo nie jest:  pomaga się przy budowie boisk i przedszkoli. Z prac lżejszych można wymienić malowanie ścian i prostowanie gwoździ.

Śpi się na podłodze. Posiłków nikt nie podaje, gotować trzeba samodzielnie. I to nie tylko dla siebie, dla dwudziestu osób…

Ale! Warunki nie są najważniejsze Ważne jest, że wolontariat jest PRZYGODĄ, być może największą przygodą w życiu. Jest też okazją do samorozwoju, sprawdzenia siebie i przeżycia czegoś niesamowitego. Pozwala na poznawanie nowych ludzi i ciekawych kultur. A satysfakcja – zgodnie z tym, co mówi Adrian Kowalczyk, wolontariusz – jest olbrzymia i daje poczucie sukcesu.

Obejrzyj film –  poznaj tajniki wolontariatu w parafii św. Jana Chrzciciela w Bijsku, o którym opowiadają uczniowie Liceum Salezjańskiego we Wrocławiu.

[iframe width=”560″ height=”315″ src=”http://www.youtube.com/embed/lwD3Ae7nyVw” frameborder=”0″ allowfullscreen]

Zapraszamy Cię w poniedziałki o 17.00. Adres? Ulica Jutrosińska 29, Wrocław. Gdzie ta herbata? W Arce.

Fundacja L’Arche to wspólnota osób z niepełnosprawnością intelektualną i ich asystentów. Mieszkańcy domu na wrocławskich Karłowicach celebrują każdy dzień: wspólnie spożywają posiłki, świętują urodziny. Asystenci przyznają, że dzięki doświadczeniu życia w takiej grupie uczą się dostrzegać piękno rzeczywistości i żyć wolniej a osoby niepełnosprawne stają się niemal członkami ich rodziny: po latach są świadkami na ślubach czy rodzicami chrzestnymi dzieci swych dawnych asystentów. I to jest największa wartość wolontariatu – że dają szansę zbudować przyjaźnie na całe życie.

.